😮‍💨 เวลา 3 วันไทย = 1 อาทิตย์ โดฮา 😵

นี่มันผ่านมาแค่3 วันเองหรอ รู้สึกเหมือนใช้ชีวิตไปแล้ว 1 อาทิตย์เลย กิจกรรมเยอะเกิน อะไรก็ต้องซื้อ นั่นนี่ก็ต้องทำและรอให้จัดการเยอะมาก เยอะซะจนแบบว่า ตอนยืนอาบน้ำอยู่

แว้บนึง อยากกลับโดฮา

คิดถึงความสงบสุข ความไม่ต้องคิดอะไรมาก นอกจากวันนี้กินอะไร ทำอะไรกิน ทำงานบ้านอะไรบ้าง แป้ปๆ สามีก็บินกลับมาแล้ว ไม่ได้อยู่คนเดียวนานๆยาวๆแบบนี้ แล้วอยู่ๆ ก็ใจหายแว้บขึ้นมา ว่านี่ชั้นจะต้องอยู่นี่ไปอีก 6 เดือนเชียวนะ ชั้นทำอะไรลงไป (อีกแล้ว)

ทั้งเช้า กลางวัน ไปซื้อของเข้าคอนโด จิปาถะมากกกก แมคโคร โลตัส เซเว่น แวะกินสปาเกตตี้ขี้เมากับsweet potato fries ในpizza company ให้มันเสร็จๆ กินคาร์บได้แบบไม่รู้สึกผิด เพราะวันๆ แทบไม่ได้กินอะไร และโหยcomfort foodมาก

สิ่งที่ขาดไม่ได้ สำหรับการออกมาซื้อของวันนี้ คือ หมอนข้าง ! และหมอนหนุน ที่มันแบนๆ หน่อย ที่คอนโดคือนอนบ่าได้เลยยย หมอนสูง เตียงแข็ง ปวดร้าวไปทั้งตัว เลยย้ายออกมานอนโซฟา จนกว่าtopper ที่สั่งไว้จะมาส่ง

ในความสิ้นหวัง ดาวน์ๆนิดนึงวันนี้ อิท้อปโทรมาถามว่า จะเอาน้ำเงี้ยวหรือข้าวซอย พอดีอยู่ที่ร้านอาหารเหนือกับเจน จะได้ซื้อกลับ ละแวะเอามาให้

คือแบบว่า มันช่วยได้มาก ไม่คิดว่าจะได้กินน้ำเงี้ยวในภูเก็ต น้ำตาจะไหล ตอนพวกนางเอามาส่งให้ เลยขอติดรถเจนไปเซเว่น ไปซื้อโซจู 55555 ร่างกายต้องการแอลกอฮอล์

จริงๆแล้ว วันนี้ควรดูตั๋ว เพื่อกลับลำปาง2-3วัน ไปหาอามี่ (หมาที่บ้าน) เพราะอาการทรุดหนัก แต่คอนเนคชั่นมันไม่ค่อยดีเลย และต้องตัดสินใจอีก ว่าจะฝากรถหรือจะแท้กซี่ อะไรยังไง สุดท้าย จองตั๋วไม่ทัน เพราะคิดช้า สามีไปบินแล้ว เลยจองตั๋วให้ไม่ได้ จะไปวันที่ 1 กลับ 3 ก็แทบไม่มีเวลา คิดว่า ไม่น่าจะไปหามันทัน ….