😓First day alarm... ฉันมาทำอะไรที่นี่ (วันแรก)

วันแรกที่ถึงภูเก็ต ความตื่นเต้นหรอ ไม่มีเลย มีแต่ความเหนื่อยโคตรๆ เหนื่อยจากไฟลท์มาก
และพอแลนด์มาถึง อุตส่าห์บอกรถเช่า ว่าเดี๋ยวเรารอกระเป๋า ค่อยออกนะ เพราะปรกติ บริษัทรถเช่าภูเก็ต เค้าจะอยู่ติดสนามบินเลยไง เราก็ไม่อยากให้เค้ารอ

สรุป
เรารอเองจ้า รอวนไป 1 ชั่วโมง !!! คือโคตรเหนื่อย ร้อนชื้น ดีนะ ว่ามาถึง7โมงเช้า เลยทำให้ทนได้ (07.30-8.30)
ยัง ยังไม่จบ พอมาถึง ชีเข้ามารับผิดเลนส์ค่ะ ให้เราทิ้งกระเป๋าไว้ก่อน ละนั่งไปกับชี เพื่อวนรถมาที่เดิม ?? งงมาก

นี่ก็ขึ้นรถ เพราะชีเร่ง คิดไรไม่ออก ทิ้งกระเป๋าไว้ตรงหน้าเทอมินอล ละขึ้นรถไป หาทางวนกับนาง จนเข้ามาที่เดิม ถูกเลนส์ เอากระเป๋าขึ้น ก็เออ ต้องไปส่งนางอีก แต่ทางไปส่ง คือทางเดียวกับทางไปที่พัก เลยโอเค ไม่อะไร ในใจคิดว่า ได้พักซักที (9.00)

ไม่ค่ะ ! คิดผิด นางเลี้ยวรถเข้าปั้ม ไม่บอกเราก่อนนะ บอกแค่ว่า แวะซื้อกาแฟกัน
อ่ะ นี่ก็ลงรถ นึกว่าจะทำสัญญา- เชครถ ที่ร้านกาแฟเนาะ ปล่าว ชีโทรหาใครไม่รู้ สรุปคือ นัดให้คนเอาgpsมาติดรถจ้าาาา
เพราะรถคันนี้เพิ่งออกโชว์รูมเมื่อวาน ดอกไม้บูชาแม่ย่านางยังสด ปักหน้ารถเล้ยยยแม่ เราก็อ่ะ แป้ปเดียวมั้ง แต่งงนะ งงมาก แต่เค้าก็คือคุยเก่งมากกกกกก ไม่หยุด นอนสต้อป เราเหนื่อยมาก แต่คือเค้าไนซ์กับเรามากนะ แต่เราเหนื่อย มันไม่แฟร์ ทำไมพาลูกค้ามาตะลอนๆ

รอไปรอมา คนติดตั้งระบบ gps บอก มันไม่มีสัญญาน นั่นนี่ บลาๆ เราบอกว่าเราเหนื่อยมาก เมื่อไหร่เสร็จแน่ ก็คือไม่ได้คำตอบ รอวนไป เกือบชั่วโมง ถึงได้ออกมา ละเค้าขับรถช้ามาก คือ 40-50กม/ชม. อ่ะแกร้ กว่าจะถึงแถวที่ๆจะดรอปเค้าลง ที่ควรใช้เวลาไม่เกิน20นาที ก็ลากกกมาจนถึง 11 โมง

ฉัน ผู้ซึ่งไม่ได้นอนตั้งแต่ เมื่อวานตอนกลางวัน ข้ามมมมาถึงอีกวัน 24ชม. แล้ว ไม่ได้กินข้าว ไม่ได้หลับ ไม่ได้อาบน้ำ คืออยากร้องไห้มาก ในระหว่างที่คิดๆอยู่นั้น ฝนภูเก็ต ก็ตกเปาะแปะลงมาะพอดี

ในใจคือ กุมาทำอะไรที่นี่เนี่ยยยยย อยากให้ทุกอย่าง ทุกการตัดสินใจ 

เป็นแค่ฝันไป

ไม่พอ คอนโดที่เช่าไว้ ยังเข้าไม่ได้ เค้านัดเซ็นสัญญาวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายสามครึ่ง ที่พักที่จองไว้ เข้าได้บ่ายสอง โทรหาก็ไม่ติด ว่าจะขอเข้าก่อนได้มั้ย ยังดีที่มีบ้านเพื่อน เลยได้อาศัยไปอาบน้ำ ละเอนหลังแป้ปนึง

บ่ายสอง เข้าที่พักได้ซักที คือโคตรอยากกลับ ไม่อยากอยู่ งงกับชีวิตขนาดหนัก ว่าฉันคิดถูกแล้วไหม สิ่งเดียวที่เยียวยาได้ คือการได้เดินไปเซเว่น หาอะไรกิน ละพักก่อน

พอดี้ ตอนเย็น อิแตงทักมา ว่าชีเข้ามาแถวฉลอง เลยนัดกันไปกินข้าวร้านกันเอง นี่อยากข้าวมากก เลยพอดี ได้ไป ได้หาที่ระบายความอยากเย็นแสนเข็ญของวันนี้ 5555555 พอเจอนางเลยรู้สึก โอเค ฉันยังมีชีอยู่ใกล้ๆ เลยค่อยใจชื้นมาหน่อย

วันพรุ่งนี้ 10โมง อิฉันต้องตรงไปท่าเรือ เพื่อ inspect เรือเลยจ้า และประชุมงานต่อเลย อิดอกก ไงล่ะ ชีวิตต้องการปะทะความลำบาก สมพรปากมั้ยละเมิ้งงง

ขิต...