วันที่ฟ้าสีหม่น 🫥🙍
เลยให้หมอช่วยมาดูให้ โทรไปจากโดฮา อ้อนวอนให้เค้าช่วยเมตตามาดูที่บ้านให้ที่ไดไหม เพราะไม่สามารถจะยกขึ้นรถได้เลย เพราะหนักมาก และกลัวจะไปกระเทือนเค้ามากเกิน เพราะตอนนี้เปราะบางมาก ขยับไม่ค่อยได้
แผลตามตัวจากเกล็ดเลือดต่ำคือเต็มไปหมด ถ้าหมอช่วยมาดูให้ได้มั้ย เพราะบ้านห่างจากคลินิคไม่ถึง3 กิโล รอคลินิคปิดก่อนได้ คิดค่าใช้จ่ายล่วงเวลา น้ำมัน ได้เต็มที่เลย
โชคดีที่อ้อนวอนสำเร็จ และหมอมาดูให้ ก็มีการเอาเลือดไปเจาะ และแนะนำการดูแลต่างๆ
สรุปคือ ไตเริ่มวาย ก็น่าจะเหลือเวลาอีกไม่มาก
อาร์มี่ช่วงที่ชักแรกๆ ยังพอผงกหัวขึ้นมาได้อยู่ แต่ลุกไม่ได้แล้ว ก็ยังพอหันหน้าไปมาตามกลิ่นเจ้าของ ที่เดินผ่านไปมา อย่างน้อย ก็คงอุ่นใจ
เราเอาอาร์มี่ไว้ในบ้าน เปิดแอร์ พัดลม สลับไป เพราะอุณหภูมิในร่างกายเริ่มต่ำ ดูหนาวๆ
ช่วง4-5วันมานี้หนักมาก จนสามวันที่ผ่านมา ไม่กินข้าว น้ำ แล้ว ไม่ลุก หลับตลอดเวลา น่าจะเริ่มใกล้เวลาแล้ว
ทำยังไงดี นี่ก็อยู่ภูเก็ต จะบินขึ้นไป เรื่องคอนเนคติ้งไฟลท์คือเวลาวุ่นมาก และสามีจะมาวันที่4
น่าจะไปลำปางตั้งแต่วันที่31 แล้ว แต่มัวแพลนตั๋ว ต่อเครื่อง รอสามีบุ๊คตั๋วสต้าฟให้ กว่าจะตัดสินใจได้ ก็เลยจองตั๋วพรุ่งนี้ละกัน
รอแม่อัพเดทมา ว่าคืนนี้ ยังไหวมั้ย ถ้าเค้าไปแล้ว จะได้ไม่บินไป
สามีบินมาถึง 7 โมงพรุ่งนี้จากโดฮา ก็เลยแพลนว่า งั้นจองตั๋วแอร์เอเชียเที่ยวบ่ายสอง แต่ค่อยกดจองตอนเช้าที่สามีมาถึง บินตรง ภูเก็ต เชียงใหม่
ละจองแท้กซี่ต่อเข้าลำปาง ถึงลำปาง5-6โมง
ไม่รู้อาร์มี่จะรอไหวมั้ย อีกใจ ไม่อยากให้รอ ไม่ใช่กลัวเสียเงินเสียเวลา แต่สงสาร เพราะดูมันเหนื่อยมากแล้วจริงๆ
โชคดีที่สามีก็คอยซัพพอร์ตในช่วงที่ผ่านมา และบอกว่า ไหว บินมาถึงภูเก็ตแล้ว เข้าคอนโด ละออกมาสนามบินอีกทีได้
จริงๆ เราหนักใจมากเพราะไม่รู้ว่าจะไปทันดูใจรึปล่าว เลยตัดสินใจว่า
งั้นให้แม่อัพเดทเช้าที่สามีบินถึง ถ้ายังหายใจ จะกดจองตั๋วเลย หลังจากรับสามีมาจากสนามบินแล้ว ละค่อยบินไป
สามีรับรู้ และซัพพอร์ตมาก เพราะเค้าบินจาก กรุงเทพ ไปโดฮา (operate) พอถึงโดฮา กลับบ้าน จัดการเรื่องแมว เตรียมบ้าน ละออกมาสนามบิน บิน โดฮา ภูเก็ต (6ชม.+) และเตรียมใจที่จะ นั่งรถเข้าคอนโด(เราขับ) 1 ชม
เพื่อมาอาบน้ำ เก็บของ แพคกระเป๋าเล็ก และขับออกมาสนามบิน อีก 1 ชั่วโมง บิน ภูเก็ตเชียงใหม่ เกือบ 2ชม ไม่รวมรอเวลานั่นนี่ และนั่งแท้กซี่อีก เกือบ2 ชม. เข้าลำปาง คือรูทเดินทางวกไปวนมามาก และเค้ามีวันหยุดแค่9 วัน
เดินทางในประเทศ ล่อไปแล้ว 2 วันเต็มๆ ไปกลับ
เราถึงค่อนข้างหนักใจ แต่ใจก็พะวงกับอาร์มี่
ช่วง2-3วันนี้คือใจทรุดมาก ทั้งย้ายประเทศ ห่างสามี ห่างแมว ห่างความคุ้นเคย เครียดเรื่องงานหนักมาก ละหมาที่บ้านที่เลี้ยงมาตั้งแต่มหาลัย จะมาตายอีก และไม่ไปแบบหลับไปดีๆ แต่ดูแล้วทรมาน มันเลยหนักมาก
นั่งทรุดร้องไห้ข้างเตียงคนเดียว มืดๆ ทุกคืนจนเหนื่อย ละร้องใหม่อีกรอบ จนไม่ไหว ละหลับไป
จริงๆเกลียดและหนักใจกับการเขียนentryนี้มาก เพราะไม่อยากรื้อฟื้นความทรงจำ ความรู้สึกช่วงนั้นอีก มันหม่นมาก แต่ก็อยากเขียนไว้ เพราะมันคือความทรงจำที่มีต่อสิ่งที่รักที่กำลังจะจากไป
พรุ่งนี้ ยังไม่รู้เป็นยังไง คืนนี้ก็ผ่านไปอย่างยากลำบากอีกเช่นเดิม
Comments
Post a Comment